مقاله «مرگ در اندیشه علامه جعفری»، نوشته «عبدالله نصری» در آخرین شماره از فصل‌نامه علمی ـ پژوهشی «قبسات» منتشر شده است.

به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، نویسنده این جستار بر آن است تا مسئله مرگ را در نگاه علامه جعفری مورد واکاوی قرار دهد. نگارنده معتقد است، مرگ یکی از بزرگ‌ترین معماهای حیات بشری است که در طول تاریخ همواره مورد توجه متفکران بوده است.

به اعتقاد نگارنده، فلسفه مرگ و ریشه‌یابی اضطراب ناشی از آن، از جمله مسائلی است که گفت‌وگوهای بسیاری را برانگیخته است. در میان متفکران اسلامی علامه محمدتقی جعفری از جمله شخصیت‌هایی است که تأملات بسیار در باب مرگ دارد. از نظر وی برداشت‌های مختلفی از مرگ وجود دارد که برخی از آن‌ها مثبت و برخی نیز منفی است. این برداشت‌ها در تلقی‌هایی ریشه دارد که آدمی به فلسفه آفرینش و معنای زندگی دارد.

نصری می‌نویسد: بدون دستیابی به فلسفه حیات نمی‌توان بر داشت درستی از مرگ داشت. از همین رو، علامه جعفری میان معنای زندگی و مرگ رابطه عمیقی برقرار می‌سازد و جعفری با تقسیم حیات به معقول و طبیعی محض، منفی و ناپذیرفتنی می‌داند. از نظر وی بدون تفسیر انسان و هستی نمی‌توان معنای درستی برای مرگ یافت. گوش‌سپاری به مرگ و برقراری رابطه مثبت با آن، فرع بر نوع نگاه به عالم و آدم است.

وی می‌آورد: به باور جعفری، گوش‌فرا دادن به ندای مرگ سبب می‌شود تا آدمی اصالت پیدا کند. در همین جاست که وی هماهنگ با فیلسوفان اگزیستانس به ویژه هیدگر، توجه جدی به مرگ را در ارتباط با اصالت آدمی می‌داند.

به زعم مؤلف، از نظر علامه جعفری، تأمل در باب گذر عمر برای آدمی، گاه اضطراب‌آور است که با دگرگونی‌های درونی می‌توان بر آن غلبه کرد. وی هم‌چنین تحلیل‌های عمیقی در زمینه شهادت و ارزش آن دارد. از جمله آن‌که عظمت شهادت را در ارتباط با مطلوبیت حیات و هدف شهادت تفسیر می‌کند.

آخرین شماره فصل‌نامه علمی ـ پژوهشی «قبسات» در حوزه فلسفه دین و کلام جدید با صاحب امتیازی و مدیر مسئولی «علی‌اکبر رشاد» و سردبیری «محمد محمدرضایی» روانه بازار نشر شد.