معاد شناسی
از مجموع روایات استفاده می شود که خداوند متعال پس از آنکه از ارواحی که آنها را با نور علم زنده کرد، تعهّد گرفت و نیز هنگامی که تعهّد گرفت از بدنهای ذرّه ای دارای روح و نور علم، بدن آدم را ـ به صورتی که در روایات آمده ـ از گِل آفرید. {بحار ج11 ص97} احتمال قوی دارد بدن آدم همهی بدنهای ذرّه ای که پیش از آن آفریده شده بودند، در برداشت؛ چنانکه بدنهای ما نیز (نسبت به نسل آینده) چنین است. پس آنگاه بدنهای ذرّه ای را، هنگامی آفرینش آدم ـ که بدنی بزرگ داشت ـ {این نکته در بعضی روایات آمده. بحار ج11 ص97} در صلب او گذاشت؛ سپس آن بدن را با دمیدن روحی که پیش از آن آفریده و دارای نور زندگی و علم بود، زنده کرد؛ سپس به فرشتگان دستور داد به آدم سجده کنند و پس از آنکه آدم از درخت ممنوعه خورد و از بهشت اخراج شد و به زمین فرود آمد، خداوند نسل او را در بیابانی بین مکّه و طایف به نام «روحا» از صلب او خارج ساخته و از آنان چون گذشته عهد و پیمان گرفت و این آخرین پیمان ذرّ است که پس از پیمان ذرّی است که در روایت معمّر آمده بود (در پایان مبحث ششم این فصل).
زیرا در بحار از تفسیر عیّاشی از ابوحمزهی ثمالی از امام محمّد باقر (ع) روایت نموده که حضرت فرمود: خداوند متعال در سایه هایی از فرشتگان، در زمین بر آدم فرود آمد. {رجوع شود به آنچه از علاّمه مجلسی در صفحهی * در توضیح این حدیث آمده} (یعنی فرمان و وحی او فرمود آمد) و او در بیابانی بین طایف و مکّه به نام «روحا» قرار داشت. در اینجا پشت آدم را دست کشید؛ سپس فرزندان او را که ذرّات ریزی بودند صدا زد. آنان نیز بیرون ریختند؛ چنانکه زنبور از کندو بیرون می آید. پس همگی بر کنارهی بیابان جمع شدند.
خداوند فرمود: ای آدم! اینها فرزندان تو هستند که از پشت تو بیرون آوردن، تا از ایشان بر پروردگاری خود و نبوّت محمّد ? تعهّد بگیرم؛ چنانکه در آسمان از ایشان پیمان گرفتم. آدم پرسید: چگونه همهی اینها در پشت من جای می گیرند؟ خداوند فرمود: ای آدم! با صنعت ظریف و قدرت نافذم! پرسید: پروردگارا! چه پیمانی از آنان می خواهی بگیری؟ پاسخ داد: تعهّد بر اینکه هیچ چیزی را برای من شریک نیاورند. پرسید: پروردگارا! پاداش کسی که تو را در این زمینه اطاعت کند، چیست؟ فرمود: او را در بهشت خود ساکن می نمایم. پرسید: جزای کسی که مخالف با تو کند، چیست؟ فرمود: او را در آتش خود وارد می کنم. آدم عرضه داشت: خدایا! به عدالت با ایشان رفتار نمودی و اگر آنان را حفظ نکنی، بیشتر آنان مخالفت فرمان تو را خواهند کرد. {بحار ج1 ص259}
و نیز در علل با سند متّصل از هشام بن سالم از حبیب سجستانی نقل نمود که شنیدم امام محمّد باقر (ع) می فرمود: وقتی خداوند عزّوجلّ نسل آدم را از پشت او بیرون آورد، تا بر ربوبیّت خود و نبوّت محمّد بن عبدالله ? بود؛ سپس خداوند جلّ جلاله فرمود: ای آدم! بنگر چه می بینی؟ آدم به فرزندان خود که همچون مورچه آسمان را پر کرده بودند، نگریست و گفت: پروردگار چقدر ذرّیّه و تبار من زیاد است برای چه کاری آنان را آفریدی؟ و منظورت از گرفتن تعهّد از آنان چیست؟ خداوند عزّوجلّ فرمود: برای اینکه مرا بپرستند و برای من شریکی نیاورند و به پیامبران من ایمان آورده و از آنان پیروی کنند... {علل الشرایع ج1 ص10 و به نقل از آن، بحار ج5 ص226}
نوشته شده توسط محمد جوانمردی در یکشنبه 88/7/19 و ساعت 12:3 عصر | نظرات دیگران()
